Kościół pw. św. Wojciecha, św. Klemensa, św. Stanisława i św. Katarzyny w Mąkolicach

Drewniany kościół pw. św. Wojciecha, św. Klemensa, św. Stanisława i św. Katarzyny w Mąkolicach

Patronami drewnianego kościoła w Mąkolicach są święci męczennicy: św. Wojciech, św. Klemens, św. Stanisław i św. Katarzyna (gmina Głowno, powiat zgierski). Należy on do Parafii pw. św. Wojciecha w Mąkolicach. Historia jego sięga czasów Arcybiskupa, metropolity gnieźnieńskiego, Prymasa Polski Wojciecha Jastrzębca, który w 1423 r. zainicjował budowę świątyni. Po jego śmierci w 1436 r. dzieło zostało dokończone w 1444 r. przez jego następcę abp Wincenta Kota, który dekretem z dnia 26 V 1444 r., oprócz aktu erekcji erygował przy tym kościele parafię. Od 1521 r. kościół był wielokrotnie przebudowywany zachowując w swojej starszej części styl nawiązujący do odmiany wielkopolskiego późnego gotyku.

Obecna budowla za sprawą remontów w pierwszej połowie XVII w. nabrała nowego oblicza.

Uroczysta konsekracja dokonana została 20 X 1663 r. Kościół pierwotnie zbudowany na planie prostokąta, w konsekwencji dobudowy w 1866 r. do nawy głównej kaplicy św. Rocha i poszerzeniu w 1890 r. o kaplicę św. Wojciecha wraz z kruchtą utworzył rzut kościoła na planie krzyża. Kolejne modernizacje odbywały się w latach 1921-1923, 1938 i 1969. W latach 1958-1959 założono nowe belki i oszalowano sufit. Ostatni poważny remont tej drewnianej „perełki” miał miejsce w 2009 r.

Zabytkowy drewniany kościół jest budowlą o konstrukcji zrębowej, oszalowany, nie orientowany – zwrócony prezbiterium na północny – wschód.

Prezbiterium jest zdecydowanie mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie z odchodzącą zakrystią przykrytą na zewnątrz szerokim okapem, wspartym na ozdobnych zaczepach. Nad nawą i prezbiterium dach jednokalenicowy z odchodzącymi prostopadle nad kaplicami, niższymi konstrukcjami poszycia. Całość kryta gontem, z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę, zwieńczoną blaszanym, kulistym hełmem z latarnią.

W późnobarokowym ołtarzu głównym znajduje się łaskami słynący, namalowany w 1890 r. obraz Matki Bożej Łaskawej, zwanej też Panią Mąkolską, w srebrnych sukienkach, zasłaniany obrazem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Po obu stronach ołtarza głównego stoją pochodzące z około1730r. dwie figury patronek parafii: po lewej św. Katarzyny z Aleksandii, po prawej – św. Barbary z Nikomedii.
W klasycystycznych ołtarzach bocznych z XIX w. znajdują się obrazy św. Wojciecha, św. Rocha, św. Anny i św. Andrzeja. W prezbiterium ambona z 1950 r. a po przeciwnej stronie wsparty na dwóch słupach chór muzyczny z organami z 1923 r. Przy kościele stoi drewniana dzwonnica o konstrukcji słupowej, kwadratowa, kryta dachem namiotowym, z dwoma dzwonami.